Bence Evren’deki en büyük şaheser herkesin de diyeceği gibi insandır. Tanrı bütün Evren’i yaratırken insanı da kendi metafiziksel dünyasından bu Evren’e sürgün etti diye düşünüyorum( somut olarak düşünürsek). Çünkü insan iyilik ve kötülüğü bilme ağacından yemişti. Bunun büyük ihtimalle kozmik bir açıklaması var ama hala akıllar yetmiyor. Her neyse... İnsanın tanrının yanından gelmesi onun tanrısal bir güç taşıdığının göstergesidir: Yaratıcılık. Evren’deki tek tanrısal varlık insandır yani... Tanrı’nın insanı yaratması bir ressamın resmi çizdikten sonra resmin içindeki birinin de ressamla aynı sanatkar özelliğe sahip olması ya da bir yazılımcının bir yapay zeka yaratıp o yapay zekaya da başka yapay zekalar yaratma özelliği vermesi gibi... İnsanı hayvanlardan, bitkilerden ve cisimlerden ayıran budur işte: Ruh! Bu da insanın amacının tekrardan tanrının yanına dönmesi olduğunu bize anlatır. Yani fiziksel dünyadan metafiziksel dünyaya bir yolculuk yaşıyoruz. Ama bu metafizikle uğraşarak, akıl almaz şeyler yaparak olmaz. Aksine aklımızı kullanıp fizik, kimya ve biyoloji açısından tanrıyı bulmalıyız. Doğayla iç içe olalım ki doğanın yaratıcısının doğayı nasıl yarattığını anlayalım. Her sanatçı sanat eserine kendinden bir parça koymuştur. Eğer sanatçının sanat eserini nasıl yaptığını merak ediyorsak sanat eserini incelemeliyiz. Yani Atatürk’ün de dediği gibi: “Hayatta en hakiki mürşit; ilimdir, fendir.”
![Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]](https://www.fizikist.com/uploads/img/uzay-calismalarinin-onemi.jpg "Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]")