Sayın Deveci öncelikle karıncaların nöron faaliyetleri deyip geçmeyin :))) Evet en çok sorulan soru beynimizle mi görüyoruz olur her zaman. Ve bunun arkasından şu soru gelir. Beynin bulunduğu yer karanlık sessiz bir yer. Hayatında ışık almamış bir bölüm nasıl olur da ışığı bilir? Sonuçta hepsi hepsi bir sinyal.

 :-) Toma, "Hepsi hepsi bir sinyâl." Bir nöronun aksonundan, diğer bir nöronun dentritine elektriksel sinyâller ile iletilen bilgiler... Bu impulselar ile taşınan bilgiler beyine geliyor, beyin bu bilgileri işliyor ve dönüştürüyor ve bu bilgileri bir yere mi yansıtıyor yoksa? Çünkü orası gerçekten karanlık olmalı(!).

En delice deneylerimden birisini anlatayım. (karınca hikayesine benziyor). Uyku halindeyken gerçek dünya da zaman nasıl akar diye merak ettim. (Tabi ki uyku ve rüya üzerine çalışmalarım on iki yıldır sürüyor.) rüya halinde geçen bir yıllık süre uyku halinde sadece üç saatlik zaman dilimi oldu. Delice olabilir katılıyorum. Fakat on iki yıldır böyle bir delilikle bir çok keşfim oldu.

Bu postunun sorduğum soru ve konu ile ilgisi pek görünmüyor gibi olsada konu önemli... Dr. B. Klen ve Dr. Micheal Newton var hipnoz yoluyla buna benzer sonuçlara ulaşan... Seninde bu sonuca varmanı sağlayacak tek yöntem hipnoz...   "3 saatin 1 yıla karşılık gelmesi." Kaç denek üzerinden bu sonuca varıldı? Yáni uykuda zaman, dünya zamánına göre 2880 kat daha hızlı geçiyor(?). Buna benzer bir alıntı blogumda mevcut...

Yaklaşık olarak 30 denek üzerinde bu sonuç görüldü. Sorduğun soruyla alakalı olduğu için yazdım. Bunların hiç birisi birbirinden ayrı konular değil. Aksine hepsi bir bütünün parçası. Diğer sorun hipnozla alakalı olan kısma gelince, adına hipnoz diyelim rüya diyelim böyle bir durum var. Hatta sadece uyku halinde değil uyanıkken bile etki gösterebiliyor. Oldukça fazla kez tekrar etmiş bir örneği verebilirim. Karşıda ki kişiye yazılı veya sözlü benzetim yoluyla, bir çiçeğin kokusu, uzayın soğuğu, güneşin ısısı, yıllar önce oynanan bir futbol maçının sesleri ve heyecanı vs. Duyguları aktarabiliyorum. Ki bunları zaten çoğumuz bir film seyrederken, oyun oynarken yapabiliyor. Sadece geliştirmek gerekliydi. Asıl soru sanırım ortaya çıkıyor. Evrenle tek temasımız beynimizdir. Ve bu teması yorumlarken ise bilgi ve tecrübemizi yani hafızamızı kullanırız. İşte sorunun muamma kısmı burası. İster enerji, ister madde, ister uzay, ister zaman. Hepsi ama hepsi bu muamma içinde başlıyor. Kutsal kitaplar bu konudan "isimlerin öğretilmesi" olarak bahseder.

Peki hazir bu konu tartisiliyor, Libet deneylerine gore : Beyin , yapilacak olani , “karar mekanizmasindan” cok kisa bir an once tasarliyor . ( deney sonuclari ozgur iradeyi ) Peki bu zaman farki, sonucu geciktiriyor mu, tam mi tersi?

Peki hazir bu konu tartisiliyor, Libet deneylerine gore : Beyin , yapilacak olani , “karar mekanizmasindan” cok kisa bir an once tasarliyor . ( deney sonuclari ozgur iradenin sorgulanmasini gerekirtirir) Peki bu zaman farki, sonucu geciktiriyor mu, tam mi tersi?

Kendi sorduğum beynimizle mi görüyoruz sorusuna ben cevap vereceğim. Örneğin belden aşağısı felç olmuş insanlar... Nöron hattı üzerinde gerçekleşen bir deformasyon sebebi ile beyin artık vücudun ilgili bölümlerine sinyâl gönderemiyor ve o bölümlerden sinyâl alamıyor. Sonuç: O bölümleri hareket ettiremiyorlar. O bölümleri hissedemiyorlar. Hâlböyleyken denebilir ki sinyâl(Beyinden giden veyá beyine ulaşan) yoksa, hareket ve hissiyat yok. Yáni sadece beynimizle görmüyoruz, beynimizle hissediyoruz, beynimizle hareket ediyoruz ve beynimizle tadıyor ve beynimizle duyuyoruz. Beynimizle tadıyoruz çünkü dil, ilgili işlemleri yaptıktan sonra nöron hattı üzerinde bilgi beyine gidiyor ve ancak bu prosesin ardından tat bilgisine ulaşıyoruz. Beynimizle duyuyoruz çünkü gelen ses dalgaları ancak beyine yine aynı hat üzerinden iletildikten sonra ve gelen bilgiler beyin tarafından işlendikten sonra ancak duyabiliyoruz. Yáni tüm duyu sistemlerimiz, sinir sistemi aracılığı ile beynimize ham veyá rafine(Ne kadarı ham veyá ne kadarı rafine bilinmiyor) bilgiler göndermekte, bu bilgiler beyine ulaştıktan sonra beyin tarafından tekrar işleme alınmakta yáni rafine edilmekte ve ancak bu prosesin ardından olup biteni algılayabilmekteyiz. Soru açık: Herşey beynimizde olup bitiyorsa, beynimizin dışındaki dünyanın göründüğü(Algılandığı) gibi olduğundan nasıl emin olabiliriz? Ya da "there is no spoon" mu gerçekten? Yáni bir kaşık olmayabilir mi? Madde olmayabilir mi? Cevap: Evet Kaşık yok ama bilgisi var. Yáni madde bilindiği şekliyle yok ama madde bilgisi yáni maddeye áit bilgiler var. Çift yarık deneyi aslında biraz ipucu veriyor bu konuyla ilgili olarak. Parçacıklar birbirleriyle etkileşime girmediklerinde parçacık değil, dalga formundadırlar. Etkileşim ne demek? Bilgi alışverişi. Bilgiler değişiyor ve biz bu bilgi transferini  madde olarak algılıyoruz. Olabilir mi?