Organları dondurarak saklamadaki problem, donmanın dokuyu harab etmesidir. Hücreler arasındaki boşlukları dolduran su, 0 °C veya altına düştüğünde, hücrenin
dışında donarak buz krisülleri oluşturmakta, bu da organı bozup, tahrip
etmektedir. Bunu önlemek için; dondururken ve ısıtırken yavaş hareket etmek
veya buz krisüllerinin oluşmasını en aza indiren gliserin gibi bir maddeyi
organlara pompalamak gereklidir. Bu maddenin organlara çabuk ve eşit olarak
yayılması çok zor olduğundan, zehirleyici hususiyet göstermektedir.
Diğer yeni bir organ muhafaza yolu da vitrifikasyondur. Burada hücreler arasında soğuduğunda cam gibi sert hale gelen su, donmayı önleyici bir madde ile değiştirilmektedir.
California Üniversitesi’nden Paul Segall’in yaptığı tecrübede,2 °C’ye kadar soğutulan 3 yaşındaki av köpeğinin 15 dakika içinde duran kalp atışları, teneffüsü ve dolaşımı tekrar ısıtıldığında, sağlığını devam ettirebilecek seviyeye erişmiştir. Son yıllarda köpekler bu şekilde %90 başarıyla +3°C’de 4 saatten fazla muhafaza edilebilmiştir. diye bir yazı var
![Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]](https://www.fizikist.com/uploads/img/uzay-calismalarinin-onemi.jpg "Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]")