Organik nesnelerin çürümesi, var olan organik moleküllerin (protein, yağ, amino asit, vb.) başka canlılarca, kendilerine besin olarak dönüştürmelerinin bir sonucudur.
Bu nedenle çürüme olması için önce, bu işi yapacak mikro canlılar lazım.
Canlılık için ise, besin olması yetmez, ısı (sindirim ve parçalama sürece için gerekli enerjiyi destekleyecek) ve Su (yeni moleküllerin inşaası için katalizör) lazım. En önemlisi de çürükçül bakterilerin metabolizmalarında bu dönüştürülenleri enerji olarak kullanmak için yakıcı bir kimyasal (bizim gezegenimizde oksijen) gerekiyor.
Besin alımı ve tüketimini derinlemesine incelerseniz, esasında tüm olayın; ATP üretip bunları ADP'ye dönüştürürken bir kaç elektron elde etmek olduğunu görürsünüz.
Yani hücrelerimiz için gerekli olar elektriği, besinlerden sağlıyoruz. Bu bizi organik yapıyor. :-))
Uzay da oksijen yok. Su yok. Uygun aralıkta yaşamsal fonksiyonları destekleyecek ısı yok. Yani bakteriler üreyemez, fizyolojileri (ölmeseler bile) aktif olamaz. En fazla kuluçka da şartların değişmesini bekleyebilirler.
Bu arada uzaydaki cesed süblimleşme ile su kaybedecektir. Kuruyacaktır. Toza dönüşmesi çok uzun süre sonunda entropi yüzünden olacaktır ki bu da bir tür çürümedir. (En azından eylemsel açıdan)
Karadeniz altında bol miktarda hidrojen sülfür var. Bu zehirli bir gaz ve oksijenli yaşamı adapte olmuş bakteriler burada yaşayamıyor. Sadece sülfür bakterileri yaşayabilir ama onlarda enerjilerini sülfit-sülfat dönüşümünden sağlıyor. Bu bilgim eski, eksik ya da hatalı olabilir, araştırın).
Bu yüzden Karadeniz zeminindeki bir çok canlı artığı ve batık gemiler yüzyıllarca hiç bozulmadan kalabiliyorlar.
![Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]](https://www.fizikist.com/uploads/img/uzay-calismalarinin-onemi.jpg "Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]")