Eğitim , yaratıcılığı öldürür . Doğru eğitim yaratıcılığı harmanlar , geliştirir . Yanlış eğitim , başarı odaklıdır . Doğru eğitim için başarı \'\' düşünülmeyen bir şeyi spesifik bir şekilde düşünmek \'\' demektir . Dünyada doğru eğitime yakın eğitim veren çok az ülke var . Bunlarda gelişmiş ülkeler zaten . Doğru eğitim demek ; kaybedenin olmadığı bir eğitim sistemidir . Çünkü insan beyninin baskı altında daha çok hata yaptığı bilinir . Eğer 2 tarafında ( öğretici-öğrenen ) kazanacağı bir sistem kurarsak ; yaratıcı zekayı ortaya çıkarma olasılığımız o kadar artar . Bir beynin bilgi ve tecrübe derecesini , sonunda kaybın ve kazancın olmadığı bir sistem ile öğrenebilecek bir sistem olursa doğru eğitimde ortaya çıkar .

Doğru eğitim nasıl olmalıdır? asıl sorum bu

Yukarda değindim biraz .

Eğitimden çok eğitimcinin rolü büyük. Ben 4 sayfa yazıp 0 aldığım sınav da oldu bi kaç cümle yazıp gectiğimde. Ve o bi kaç cümle sayfalarca ezberden daha önemli bunu böylece daha iyi anlamış oldum. Ezber insanları körelleştiriyor. Hani bunu yoldan çevirip sorduğunuz herkes söyler ama bunu uygulaması gereken eğitimciler. Biz ne kadar karşı cıkalım eleştirelim durum böyle. Yukarda değinildiği gibi kazanç veya kayıp kaygısı taşımazsa ezber sistemi çökebilir. Umarım öyle de olur.

Eğitim demek, bilgi birikimini ölçmek demek değildir zannedilenin aksine. Bilgi birikimini ölçmeye yarayan sisteme öğretim denilir. Eğitim İnsanlar da öncelikle aile de başlar.Bence eğitim ailenin çocuk doğmadan önce başlanan ve çocuk doğana kadar ebeveynlerin belli bir seviyeye getirilmesiyle başlanması gerekir. Aile çocuk doğduğunda veya anne karnın da çocuğun ne durumda olduğunu ve hamilelik zamanında çocuğun önemli denilecek günlerin de nasıl davranması gerektiğini bilmeli. Doğduktan sonra da hangi haftalar da hangi organlarının gelişiminin arttığı ve çocuğa o kritik haftalar da nasıl davranılması gerektiği bilgilerini ebeveynlere öğretilmeli. Bu sürece en başından buradan başlanılması gerekli. Bunun için Okullar da bunun ile ilgili müfredat ve ya uzaman bilgilendirme saatleri gibi eklemeler konulmalı. Benim tavsiyem müfredata böyle bir ders konulup genç yaşta bilinçlendirilmesidir. Neyse, çocuklar tam emin olmamak ile birlikte 10 yaşına kadar öğrenme sürecenin en yüksek olduğu son sınırdır. Yanlış hatırlamıyorsam. Bu yaşa kadar, çocuklara hiç bir şekil de bilgi birikimine dair sınavlar vs. yapılmamalı ve sadece davranış bilimi başlığında ailenin devamı olan okullar da çocuklara iyi huylu alışkanlıklar ve insancıl davranışların bilimsel yöntemler ile aşılanması gereklidir. 10 yaşından sonra da (yanlış hatırlamıyorsam 10 olması gerekiyordu son sınırın :) ) Çocukları gözlemleyen öğretmenler tarafından kendi kanaatlerince ve çocuklara yapılabilecek bilimsel yöntemlerle belli başlı yetenekleri ön plana çıkartacak testler sonucun da yeteneklerine göre çocukların Öğretime başlanmasıdır. Ve ora da da kesinlikle sınav değil öğretmenlerin kanaatlerince çocukların dönemlerin de neler yapması gerektiği ebeveynler ile ortak bir şekil de haberleşerek çocukla (öğrenci ile ) etkileşimli bir şekilde ilk okul orta okul lise ve üniversite süreçlerinin aynen bu şekilde takip edilmesi gereklidir. Kademeler atladıkça öğrenciler lise den üniversiteye gibi öğretmenlerin diğer kademe öğretmenlerine verilen bilimsel teslerin ve kanaatlerin sonucun da eğitimine ne şekil de devam edebileceği ve öğrencinin kim olduğu ile ilgili kademe öğretmenleri konuştuk tan sonra öğrencinin diğer kademe öğretmeni ve önceki kademe öğretmeni tarafından bilgilendirilmesi sonucun da yeteneklerini bilgi birikimini en iyi şekilde konuşturacağını ve stressiz bir şekil de öğrenme amacına niteliklerini bu görmüş olduğu eğitimin süsleyeceği aşikar olur. :) uzun uzun yazdım umarım anlatabilmişimdir. Bazı yerler de kopukluk olabilir sabahın 6 sın da yazıyorum hiç uyumadım. Kusura bakmayın. Benim düşüncelerim de böyledir... :)

Doğru Eğittimi Öğrenmek İstiyorsan Finlandiya Çok Güzel Bir Örnek

Öncelikle, anne babaların \"Benim çocuğum daha iyi, daha iyisini yapar!\" lafları altında çocukları soktukları ama aslında kendil egolarını yarıştırdıkları bu \"tay\" yarışından kafalarını kaldırmaları gerekiyor. Eğitim bir kaç aşamalı olmalı. İlk aşama: Çocuğun kendisini, toplumu ve dünyayı tanıdığı dönem; oyun, merak, işbirliği, empati, sorgulama, temel bilimsel bakış, aile konuları temel olmalı. Sadece temel okuma ve temel matematik bilgileri verilebilir. Bilimsel bakış; hikayeler içinde, deneysel eğlencelerde sadece anlatılır. Spor, müzik, resim, heykel, şiiri hikaye dersleri başlamıştır. İkinci aşama: Çocuğun neyden zevk aldığını ve hangi alana yönelmek istediğini saptayacağı dönem. Bir kaç seçenekli olmasına özen gösterilir. İlgi duyduğu alanla ilgili temel bilgi ve eğitimin verilldiği dersleri kendisi seçer. Sınıfta kalma yoktur. Zevk aldığı bir dersi istediği kadar alabilir. Ama süresi sınırlıdır. 3 ya da 4 yıl sonunda seçtiği 3 alanda değerlendirmeye (sınava girer). En iyi olduğu iki alan belirlenir. Bu dönemde bir yabancı dil, bir spor dalı ve bir müzik aleti eğitimi de şarttır. Üçüncü aşama: Bu dönemde en iyi olduğu alanların ilk ikisi üzerinde kendisini geliştirir. Dersleri buna göre, ihtiyacını tamamlamak üzeredir. Ayrıca zevk aldığı ve kişisel gelişim üzerine de derslere katılmaktadır. Sınavlar geçmek için değildir. Bilgi düzeyini gösterir. Başarısız olduğu dersleri bırakabilir. Okulu bitirdiği zaman, bu alanda çırak olarak çalışabilecek düzeyde temel bilgilerle donatılmıştır. Dördüncü aşama: Üniversite eğitimi; tamamen seçilen alanda uzmanlaşma ve yetkin olmaya yönelik eğitimdir. Eğitim yıllara göre değil, başarılan derslere göredir. Beşinci aşama: Eğer birey topluma yönelik; hukuk, kamu yönetimi, tıp doktorluğu gibi bir alanda çalışacaksa, eğitimini aldığı alandan farklı bir alanda daha eğitim alması \"şart olmalı\" ... Bu şekilde hem disiplinler arası bilgi ve teknoloji aktarımı hem de daha geniş bir bakış açısı ile uzmanlaşma mümkün olacaktır. Daha üst aşamalar, akademik olanlara giriyor artık.

Var ya shibumi ender bulunan bir adamsın eyvallah cevabın için