duygularımızı,düşüncelerimizi kendi özgür iraemizle mi yoksa beynimiz kendisi için en iyi olanı seçtiği için mi biz istiyoruz.yani beynmiz bir çeşit yalancı benlik oluşturup kendini korumaya mı çalışıyor

Duygularımızın sebebi bilinen üzere vücudumuzda salgılanan hormonlar ve bu hormonların salgılanmasına da biz değil beynimiz karar veriyor . Bu taraftan bakınca bizim hiç etkimiz yokmuş gibi geliyor . Bir yandan da şöyle bir olay var ki beynimiz o hormonu salgılayıp salgılamayacağına yine bizim karakterimiz dediğimiz olaya göre karar veriyor . Şöyle bir örnek vereyim örneğin birisini görüp de aşık olduğumuzda bunun sebebi o anda vücudun salgılamış olduğu bazı özel hormonlardır . Buraya kadar bizim elimizde olan , karakterimizle geçmiş tecrübelerimizle alakalı olan birşey yok gibi . Ancak soru şu ki neden bu kişiyi gördüğümüzde beynimiz bu hormonları salgılama emri verdi vücudumuza ? Neden başka insanlar gördüğümüzde bunu yapmadı ? Araştırmalara göre bir insandan etkilenmek ilk 1-2 dakika içinde olduğu söyleniyor . Yani genel olarak fikrime gelirsem beynimizin bu salgıları özellikle o kişiyi görünce salgılatmak istemesinin sebebi tamamiyle bizim karakterimizle ilgili . Herkesin kendince hoşuna giden özellikler vardır değil mi ? Bunlardan bazılarının farkındayız bazılarının da değil . Bence farkında olup olmadığımız bir çok özelliği karşımızdakinde görebilirsek ilk anlarda beyin bizi ona aşık etmeye karar veriyor . Yani bir nevi duygularımız karakterimize göre şekillendiriliyor . Yalnız olayın en can alıcı kısmı ise karakterimizi ne belirliyor ? Yani nelerin hoşumuza gideceğini belirleyen karakterimizi düzenleyen nedir ve kimdir ? Bana paradoks gibi geliyor :) Farklı fikirler de bekliyorum . İlgimi çeken bir soru olmuş . Teşekkürler :)

aslında dediğin bir nevi limbik sistem ile frontal lobun oyunları :D

Yeteri kadar aptal olursan beynin seni yönetebilir. Beyin aslında köpek gibidir. Bazı insanlar vardır, gazetesini köpeğine getirtir. Bazı insanlarda köpeğine kulübe yapar, kıyafet alır, çıkar dolaştırır, arkadaş bulur, yemeğini suyunu getirir; yani kendi köpeğine hizmet eder. Hangi rolde oynadığını anlamanın en kısa yolu şu soruyu sormaktır: "Bunu neden yapıyorum?". Eğer cevap verebiliyorsan, beynine hizmet etmiyorsundur. Kısmen cevap alabiliyor yada cevabın çok saçmaysa beyninin kuklası olmuşsun demektir. Öyle ya, bazen insanlara "bunu neden yaptın?" dersin "Valla bilmem ki" derler.

Senin bahsettiğin gibi beynimize hükmedersek o zaman aşık bile olamayız . Aşık olmak da insani bir ihtiyaçtır . Bence yanlış düşünüyorsun . Bu aptallık değil olması gerekendir . Sadece dengeyi tutmak gerekir diye düşünüyorum . Ne fazla , ne de az .

Şu yorumundan anlaşılıyor ki sen hiçbir şeye aşık olmuyorsun, beynin aşık oluyor öyle mi?

Sen beyninsin zaten kardeşim . Beynin bazı hormonları salgılamasa aşık olacağını falan mı sanıyorsun . Git biraz bilgi edin önce . Beyninle kendi duygularını ayıramazsın . Duygu dediğin zaten beynin sayesinde oluşan şeyler .

Beynimiz sadece tepki verir, karar almaz. Biz aşık oluruz beyin oksitosin salgılar. Beynin bu hormonu durduk yere salgılaması, bu kararı kendi kendine vermesi söz konusu olamaz. Vücudun hissettiği duygular, hormonlar iledir. Fakat bu hormonların ne zaman salgılanıp ne zaman salgılanmayacağını biz söyleriz. Buradan beynine sesleniyorum; kibir ve nefret ile tepki vermesin, burada bir güç kavgası yok, doğruyu bulmaya çalışıyoruz.

Yanlış düşünüyorsun . Uçurumdan düşen bir dağcı yere düştüğünce birkaç yerinde kırık varsa ve bilinci yerindeyse beyin ağrılarını hissetmemesi için bazı maddeler salgılar vücuda . Buna da mı biz karar veriyoruz . Çok yanlış bakıyorsun bana göre . Bahsettiğim örnek üzerine ufak bir araştırma yaparsan şaşıracağın sonuçlar alacağına eminim :)

Fakat dağcı, ambulans geldiğinde acısını hissetmeye başlar. Daha önce acısını hissetmiyor olmasının sebebi endişe duygusu. Kurtulamayacağından endişe duyunca beyni acıyı bastırıyor. Bu durumda acıyı hissetmemeyi aslında yine bizim duygularımız tetikliyor: endişe duygusu. Beyin yaptığı her şeyde olduğu gibi bu durumda da bize göre hareket ediyor. Bizim duygularımıza göre.

Bizi çevremizden çevremizin etkisini beynimizden beynimizi yine bizden ayri düşünmeyi sakıncalı buluyorum

Ben de aynı şeyi söylüyorum aslında ama sen nasıl sonunu buna bağlayabiliyorsun anlamıyorum . İnatla savunuyorsun düşünceni . Neyse yapacağım açıklamayı yaptım zaten ben . Soonrası sana kalmış . Daha bişey demiyorum :)

Hayır aynı şeyi söylemiyorsun. Sen, beynimiz endişeleniyor ve acıyı durduruyor diyorsun. Bende biz endişelenince beynimiz acıyı bloke ediyor diyorum. Bu saatten sonra söylediğim şeyi tekrar tekrar söyleyecek değilim. Yorumlarım yukarıda. Aynı şeyi söylemiyoruz.

Endişelenmek de beynin yaptığı birşey . Bunu anlayamıyorsan diyecek birşey yok .