0

Evrenimizin enerji içeriğinin sıkışırken alt limiti ne olabilir? Şu an bildiğimiz en güçlü enerji sıkıştırıcıları, tekillik barındıran kara delikler ama onların bile fiziksel büyüklükleri var. Toplu iğne ucundan daha küçüğe sıkışmışlıktan başlamış bir evren mantıklı gelmiyor. Oysa benzer etkiyi yapabilecek başka mekanizmalar da var. Büyük patlama teorisi "yanlış açıdan" ele alınıyor. En başta bir patlama yok. Enerjinin dağılması yayılması var. (Orijinal yaklaşımda ) ancak çok hızlı ve homojen yayılma olduğu için patlama olarak nitelenmiş ve öyle kalmış. (Bu kısımdan sonrası fikrimdir) Bence güncel kabul görmüş, hiçlikten patlama ile doğmuş evren yaklaşımı hatalı hatta mantıksız. İkincisi, yani çok sıkışık olduğu için çok sıcak olduğu konusu, tamamen koşulları termodinamiğe uydurmak için varsayılmış bir durum. Tak tersi çok soğukta olabilir ki günümüzde (eski fizikist tartışmalarında adresi vardı ama konuyu aramanız lazım) yapılan deneylerde, maddenin aşırı ısıtılmış ve soğutulmuş hallerinin bir çok yönden benzer olduğu görülüyor. Isı dediğimiz şey, etrafa foton momentumu ile enerji dağıtma kapasitesi... Bir kütlenin etrafa foton yayması için ise, titreşmesi gerekiyor. Peki, aşırı sıkışıklıktan dolayı titreşemiyorsa ve bu yüzden etrafa foton yayamıyorsa? Gene sıcak diye mi tanımlayacağı? Aslında mutlak soğukluk ile aynı durumda olacağı için, aşırı soğukta diyebiliriz. Kısaca evrenin tekrar sıkışmasını sağlayacak kuvvet ne olacak, bunun tanımını yapmak lazım. Sıkışma demek yoğunluk artışı demek. Bunun için genişleme yönünün tersinden bir baskın kuvvet lazım. Bu baskın kuvvet uygulandığında ise, bu sefer evrene daha çok enerji transfer edilecek demek. Bu bir kısır döngü. İmkansız. Diğer yandan iç basıncı dolayısıyla genişlemeyi sağlayan kuvvet (karanlık enerji) zayıfladığı zaman ve ters yönde bir kuvvet yok ise, evreni tekrar bir araya getirecek olan nedir? Kütle çekimi bu kadar mesafede çok yetersiz kalır.

Burtay Mutlu (shibumi_tr) 5 yıl önce 0